باز باران با ترانه با گهر های فراوان میخورد بر بام خانه
من به پشت شیشه تنها ایستاده در گذر ها رود ها راه اوفتاده
شاد و خرم یک دو سه گنجشک پرگو باز هر دم می پرند این سو و آن سو
می خورد بر شیشه ودر مشت و سیلی آسمان امروز دیگر نیست نیلی
یادم آرد روز باران گردش یک روز دیرین خوب و شیرین توی جنگل های گیلان:
کودکی ده ساله بودم شاد و خرم ، نرم ونازک ، چست و چابک.
از پرنده ، از چرنده ، از خزنده بود جنگل گرم و زنده
آسمان آبی چو دریا ، یک دو ابر اینجا و آن جا چون دل من روز روشن
بوی جنگل تازه و تر همچو می مستی دهنده ؛ بر در ختان میزدی پر هر کجا زیبا پرنده.
برکه ها آرام و آبی برگ و گل هر جا نمایان چتر نیلوفر درخشان آفتـــــابی!
سنگ ها از آب جسته ، از خزه پوشیده تن را بس وزغ آنجا نشسته ، دم به دم در شور و غوغا.
رودخانه ، با دو صد زیبا ترانه زیر پا های درختان چرخ می زد...چرخ می زد همچو مستان
چشمه ها چون شیشه های آفتابی نرم و خوش در جوش و لرزه توی آن ها سنگ ریزه سرخ و سبز و زرد و آبی
با دو پای کودکانه می دویدم همچو آهو ، می پریدم از سر جو دور می گشتم ز خانه
می پراندم سنگ ریزه تا دهد بر آب لرزه بهر چاه و بهر چاله می شکستم«کرده خاله»
می کشانیدم به پایین شاخه های بید مشکی دست من می گشت رنگین از تمشک سرخ و مشکی
می شنیدم از پرنده داستان های نهایی از لب باد وزنده راز های زندگانی
هر چه می دیدم در آن جا بود دلکش،بود زیبا شاد بودم ، می سرودم:
«روز،ای روز دلارا! داده ات خورشید رخشان این چنین رخسار زیبا ورنه بودی زشت و بی جان!
این درختان با همه سبزی و خوبی گو،چه می بودند جز پا های چوبی گر نبودی مهر رخشان؟
روز،ای روز دلارا! گر دلاراییست از خورشید باشد ای درخت سبز و زیبا هر چه زیباییست از خورشید باشد..»
اندک اندک،رفته رفته،ابر ها گشتند چیره آسمان گردیده تیره بسته شد رخساره خورشید رخشان ریخت بــاران،ریخت بــاران!!
جنگل از باد گریزان چرخ ها می زد چو دریا ، دانه های گرد باران پهن می گشتند هر جا
برق چون شمشیر بران پاره می کرد ابر ها را ، تندر دیوانه غران مشت می زد ابر ها را
روی برکه مرغ آبی از میانه،از کناره ، با شتابی ، چرخ می زد بی شماره
گیسوی سیمین مه را شانه می زد دست باران باد ها با فوت خوانا می نمودندش پریشان
سبزه در زیر درختان رفته رفته گشت دریا توی این دریای جوشان جنگل وارونه پیدا
بس دلارا بود جنگل! به!چه زیبا بود جنگل! بس ترانه،بس فسانه ، بس فسانه،بس ترانه
بس گوارا بود باران! به!چه زیبا بود باران! می شنیدم اندر این گوهر فشانی راز های جاودانی،پند های آسمانی:
«بشنو از من،کودک من ، پیش چشم مرد فردا زندگانی،خواه تیره،خواه روشن؛هست زیبـا،هست زیبــا،هست زیبـــا!!»
نظرات شما عزیزان:
پاسخ:سلام عزیزم ممنون قربونت باشه حتما سر میزنم..
.: Weblog Themes By Pichak :.
تبادل
لینک هوشمند